برای در اختیار داشتن دانش بیشتر در مورد اینکه چه چیزی در غذایی که می‌خورید وجود دارد، برچسب روی مواد غذایی را مورد مطالعه قرار دهید. برچسب مواد غذایی به شما خواهد گفت که چه مقدار، کربوهیدرات، پروتئین، چربی و سدیم در هر وعده از یک غذا وجود دارد.
این برچسب می‌تواند به شما کمک کند، غذاهایی را انتخاب کنید که حاوی مقدار بالایی از ماده مغذی موردنیاز شما و مقدار پایینی از مواد مغذی که شما باید آن را محدود کنید، باشند.
باید به این نکته مهم توجه داشت که، افرادی که مبتلابه بیماری‌های کلیوی هستند، ممکن است به در نظر گرفتن مقدار پتاسیم و فسفری که دریافت می‌کنند هم احتیاج داشته باشند.
این موارد معمولاً در برچسب موارد غذایی ذکر نمی شوند، پس‌نیاز است که فرد در این خصوص مشورتی با متخصص تغذیه خود داشته باشد.
باید این نکته را نیز مد نظرتان قرار دهید که حتی اگر این موارد در برچسب تغذیه‌ای ذکر نشده باشند، بازهم ممکن است محصول موردنظر شما مقادیر فراوانی از این عناصر را دارا باشد پس لازم است برای پیدا کردن اطلاعات بیشتر، لیست مواد تشکل دهنده را هم بررسی کنید.
در غذاهای غنی از پتاسیم ممکن است جزء کلرید پتاسیم یا (کا. سی. ال) روی بسته درج شود.
غذاهای دارای فسفر بالا ممکن است از واژه فسفات یا فسفریک در جایی از لیست مواد تشکیل دهنده استفاده کنند، همچنین در نظر داشته باشید که متخصص تغذیه شما، می‌تواند به شما کمک کند تا در مورد اینکه کدام مواد غذایی حاوی پتاسیم یا فسفر بالا هستند هم بدانید.
سایز وعده: این بخش از برچسب، به شما می گوید که چه مقدار از غذا برابر یک وعده است. اغلب پاکت‌ها، حاوی بیش از یک وعده هستند، اما اطلاعات درج شده بر روی برچسب فقط برای یک وعده است.
برای روشن تر شدن موضوع به یک مثال در این زمینه توجه کنید:
اگر شما یک فنجان از این خوراکی را بخورید، ۵۰ کالری کسب می‌کنید، با خوردن ۲ فنجان از این خوراکی مقدار ۱۰۰ کالری به بدن شما می‌رسد، چنانچه شما نصف فنجان مصرف کنید، ۲۵ کالری کسب می‌کنید. این مثال ساده، در مورد تمام لیست‌های مواد مغذی دیگر نیز کاربرد دارد.
منبع: سایت بنیاد امور بیماری های خاص
دیدگاهتان را بنویسید