بر اساس تحقیقات جدید که بر موش های دچار آسیب مغزی انجام شده است، دویدن منجر به تولید مولکول هایی می شود که بافت آسیب دیده مغز را در این موش ها ترمیم کرده و طول عمرشان را افزایش می دهد. محققان امیدوارند این یافته راه درمان جدیدی برای اختلالات عصبی خاص ایجاد کند.

دویدن نیز مانند بسیاری از فعالیت های فیزیکی فواید بسیاری برای سلامتی دارد. هرچند که طبق مطالعات بسیار جالبی که اخیرا انجام شده است، دویدن می تواند اثر مثبت قابل توجهی بر روی مغز داشته باشد. با این حال این یافته فقط در مورد نوع خاصی از موش ها صادق است و هنوز در مورد انسان ها تائید نشده است.

یک تیم از محققان بیمارستان و دانشگاه اتاوا (Ottawa) در کانادا آزمایشاتی بر روی موش های آتاکسیک Snf2h انجام داده اند. این موش ها با مخچه کوچکی بدنیا می آیند، بخشی که مسئول همانگی و تعادل بدن است. بعلت این اختلال مغزی، این موش ها دچار مشکل عدم تعادل هستند و عمر کوتاهی به اندازه ۲۵ تا ۴۰ دارند.

ورزش و مغز

محققان با نصب چرخ درون قفس موش ها به آن ها اجازه دادند تا بدوند. نتایج نشان داد ، این موش ها در مقایسه با همتایانشان که تحرک کمتری داشتند بطور بسیار قابل طول عمر بیشتری داشتند و تا ۱۲ ماه ( تقریبا معادل طول عمر طبیعی شان) زنده ماندند.

دکتر ماتیاس آلوارز (Matías Alvarez) در این باره می گوید: “ما مشاهده کردیم که نورون ها عایق بندی شده و با ثبات تر هستند. این بدین معنا است که نورون ها آسیب دیده بهتر و قوی تر از قبل کار می کنند.”

هرچند، این فواید با قطع کردن ورزش از بین می رود. زمانیکه چرخ ها برداشته شوند، علائم بازگشته و طول عمر موش ها کوتاه خواهد شد.

زمانیکه سیستم عصبی موش هایی که دویده بودند و آن هایی که فعالیت فیزیکی نداشتند مقایسه شد، محققان شاهد تفاوت های چشمگیری بودند. غلاف میلین در نورون ها مخچه موش ها فعال افزایش پیدا کرده بود. میلین، چربی سفیدی است که فیبرهای عصبی را احاطه کرده است. بدون این غلاف ها نورون ها نمی توانند پیام ها را بطور سریع و موثری انتقال دهند.

محققان برای درک چگونگی افزایش غلاف میلین، بیان ژن ها در دو گروه موش های فعال و غیر فعال بررسی کردند تا مولکولی که مسبب افزایش میلین سازی می شود را پیدا کنند.

میلین و VGF

مطالعات محققان ژنتیک منجر به یافتن مولکولی بنام VGF شد، فاکتوری که در نفوذ پذیری سیناپسی و متابولیسم نورون ها نقش دارد. این فقط یکی از صدها مولکولی است که مغز و عضله ها در هنگام ورزش تولید می کنند. مولکول VGF اثر ضد افسردگی دارد و باعث افزایش نشاط در هنگام ورزش می شود.

برای بررسی اینکه آیا VGF اثر مثبتی بر روی موش ها دارد، محققان بخش دیگری را به تحقیقات خود اضافه کردند. آن ها ویروسی که حامل پروتئین VGF است را به موش هایی که ورزش نمی کردند، تزریق کردند. نتایج بدست آمده نشان داد، VGF منجر به ترمیم مناطق آسیب دیده در مخچه شده و علائم بیماری را کمتر می کند.

این یافته فوق العاده جالب که در مجله “Cell” به چاپ رسیده است، می تواند روش های درمانی جدیدی برای درمان بیماری های عصبی که بعلت از دست دادن میلین بوجود می آیند، معرفی کند.

دکتر پیکتس (Picketts) محقق ارشد مقاله و استاد دانشگاه اتاوا در این باره می گوید: ” این مشخص است که VGF در شروع ترمیم ضایعات عصبی نقش مهمی دارد، تحقیقات ما در آینده بر روی تاثیر این مولکولی در دیگر اختلالات عصب مانند مالتیپیل اسکلروزیس (MS) خواهد بود.”
منبع: سایت بنیاد امور بیماری های خاص